Writing Girl Judith Visser!

Geplaatst op 22 september 2015

Judith Visser is onze ultieme Writing Girl!

 

Bijzonder getalenteerd, met een fijnzinnigheid dat haar onderscheidt van andere schrijfsters. Haar vermogen om zo goed in te voelen en het vervolgens op papier te zetten is ongekend. Ze schuwt geen onderwerp en neemt je mee haar wereld in. Als je een boek leest van Judith ben je altijd een paar weken van de wereld – of in haar wereld die in hoogtempo rondtolt om je uiteindelijk op een hele liefdevolle manier weer los te laten. Het is goed zo. Ik mis haar dan altijd een beetje maar niet getreurd, Judith produceert in hoogtempo boeken. Thrillers, korte verhalen en nu een nieuwe roman “In Seizoenen”. Judith is een heel tenger meisje om te zien, maar heeft een innerlijke kracht en wijsheid die zijn weerga niet kent en waar ik veel inspiratie uit haal. Ik ken niemand die zo onbevangen haar eigen leven leidt en voor haar boeken, honden en man leeft – en zo zuiver als ze leeft, zo natuurlijk schrijft ze. Ik wil jullie kennis laten maken met onze Kate Bush van Wurthering Heights in Rockanje – meet our fabulous Miss Juuddddy!

Interview

Schrijven is blijven, jij bent onze ultieme Writing Girl – schrijf je ook nog voor jezelf en wat dan?

Soms schrijf ik een songtekst of een gedicht, of teken ik een strip. Maar eigenlijk werk ik voornamelijk aan mijn boeken. Daar voel ik een soort drang bij, dat het verhaal eruit moet, dus dat krijgt dan voorrang boven andere teksten.

Hoe heb jij je schrijfstijl ontwikkeld en wat doe je er nu nog voor?

Ik ontwikkel het door veel boeken te lezen van schrijvers die ik bewonder. Zij inspireren mij, ook al moet ik ervoor waken mezelf niet met hen te vergelijken want dan zakt de moed mij in de schoenen. Maar door veel te lezen zie je wat werkt, en wat niet. Ik hoop zelf met elk boek dat ik schrijf beter te worden.

    

Je elfde boek komt bijna uit, kun je vertellen waar het over gaat en wat het zo bijzonder maakt?

In seizoenen is een aangrijpend verhaal over een vrouw, Annabel, die te horen krijgt dat ze terminaal ziek is en niet meer geholpen kan worden. Ze moet ‘in seizoenen’ gaan denken. Dit valt ontzettend rauw op haar dak, en ze besluit de moed niet op te geven: ze gaat naar België, want daar willen ze nog wél proberen om haar beter te maken. In de periode die volgt wordt ze heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Haar zoon David steunt haar zo goed mogelijk, maar heeft tegelijkertijd zo zijn eigen manieren om met de situatie om te gaan…

Hoe handhaaf jij je in de wereld van uitgevers, royalty’s, concurrentie en zaken?

Ik ben helaas totaal niet zakelijk ingesteld en ik vind het ook heel moeilijk om dat wel te zijn. Gaandeweg leer je wel dat je soms je verwachtingen moet bijstellen en dat je niet zomaar alle gemaakte beloftes moet geloven. Als schrijver moet je jezelf beschermen, er is niemand anders die dat voor je doet.
Royalty’s ontvang je één keer per jaar en daar moet je als schrijver het hele jaar van rond zien te komen. Als je geluk hebt word je regelmatig geboekt voor lezingen en kun je daarmee je inkomsten aanvullen.
Met concurrentie houd ik me niet bezig. Ik geloof dat er plek is voor iedereen. We schrijven allemaal ons eigen boek, op onze eigen manier. Misschien scheelt het ook dat ik bijna niet met andere schrijvers omga.

 Je bent van uitgeverij gewisseld – wat was voor jou belangrijk?

Mijn nieuwe boek In seizoenen is een roman in plaats van een thriller. Ik sla een nieuwe weg in, en daar past een nieuwe uitgever bij. Ik hoop dat het lezerspubliek dat ik de afgelopen jaren heb opgebouwd mij blijft volgen, want ook al vallen mijn toekomstige boeken onder een ander genre, ik schrijf ze nog steeds in mijn eigen stijl. Lezers die mijn thrillers met plezier lazen, zullen ook van mijn romans houden.

 Wat gaf jou de doorslag?

Bij The House of Books staan ze achter mij en geloven ze net als ik dat In seizoenen een bijzonder boek is. Dat vertrouwen heb ik nodig.

Hoe werk je in het dagelijks leven samen met je redacteur?

Ik stuur nooit tussendoor iets op. Voordat ik met een nieuw boek begin vertel ik waar het over gaat, en dan spreken we een inleverdatum in. Dat is dan een vroege versie van het manuscript. Dat wordt gelezen door mijn uitgever en redacteur, en daarna gaan we brainstormen wat er beter kan. Zo ontstaat er dan een nieuwe versie, tot we uiteindelijk allemaal tevreden zijn.

Wat is belangrijk voor je?

Dat mijn boeken zich onderscheiden van andere boeken. Elk boek heeft een eigen stem, een eigen geluid. Ik zou niet net als iemand anders willen klinken.

 Wat doe je allemaal aan promotie?

Via social media heb ik contact met mijn lezers. En berichten die via mijn website binnenkomen beantwoord ik ook altijd zelf. Als er een nieuw boek verschijnt werk ik mee aan interviews en zijn er signeersessies in boekwinkels. Ik probeer vooral heel benaderbaar te zijn en blijven. Ik ben mijn lezers heel dankbaar.

 Hoe verkoop je een boek het beste?

Als ik dat wist…
Ik denk door te zorgen dat mensen er benieuwd naar raken. En ze dan niet teleur te stellen.
Maar de beste verkoopmethode is nog altijd mond tot mond reclame. Daar hoop je als schrijver op: dat lezers over jouw boek gaan praten en zo andere mensen nieuwsgierig maken. En het is ook erg belangrijk om goed zichtbaar in de winkels te liggen. Als de boekwinkel je boek niet inkoopt heb je een groot probleem.

Wanneer en bij welke oplage ben jij echt tevreden?

Ik ben tevreden zolang ik van de verkoop ervan kan rondkomen. Ik ga geen harde cijfers noemen. Iedereen wil natuurlijk een bestseller, maar ik ben al blij als ik weer een jaar vooruit kan.

Waar ligt jouw prioriteit? En wat zou je graag nog willen?

Wat schrijven betreft ligt mijn prioriteit bij het verbeteren van mezelf. Ik wil mezelf blijven ontwikkelen, de beste versie van mezelf te worden. Als mensen geld uitgeven om een boek van mij te kopen, dan wil ik dat ze het beste krijgen van wat ik op dat moment te bieden heb.
Wat ik nog graag zou willen is in het buitenland uitgegeven worden. Mijn volgende boek, waar ik binnenkort aan ga beginnen, ga ik zowel in het Nederlands als in het Engels schrijven.

Je bent lekker actief op social media, doe je dat bewust of vind je het echt fijn?

Ik doe het niet heel erg bewust. Ik loop veel buiten met mijn honden, we leggen zo’n 20 kilometer per dag af, en de natuur is vaak heel erg mooi. Dat probeer ik dan vast te leggen op een foto omdat ik die schoonheid wil delen met anderen. Dus je zult op mijn persoonlijke profiel vooral hondenfoto’s aantreffen, vrees ik. Op mijn officiële pagina niet, daar blijft het strikt bij boekennieuws. Het is leuk om mijn lezers op de hoogte te houden van het schrijfproces rondom een nieuw boek. Als ik dan die enthousiaste reacties lees kan ik er weer even tegenaan, haha.

Wat deel je en wat absoluut niet?

Momenten waarop ik me down voel zal ik niet zo snel delen. Ik zie er het nut niet van in om anderen daarmee lastig te vallen. Er zijn uitzonderingen, zoals wanneer er echt iets aangrijpends gebeurt. Maar meestal probeer ik het ‘leuk’ te houden: een mooie foto hier en daar, een update over mijn boeken, een aankondiging van een lezing.

Hoe ver ga je in je contact met je fans?

Ik vind het erg leuk om ze te ontmoeten tijdens lezingen en signeersessies. Vaak herken ik ze van Facebook. Soms is het moeilijk om een grens te trekken: ik ontvang vaak zeer persoonlijke emails waarin mensen hun hart uitstorten. Ik bied een luisterend oor en probeer ze te helpen, maar soms verwachten ze meer dan ik ze kan geven. Het voelt dan als het verbreken van een belofte die ik nooit heb gemaakt. Dat vind ik lastig.

Wie volg jij en wie vind je meesterlijk?

Ik volg vooral de mensen die ik persoonlijk ken. Die vind ik het meest interessant.
Op Instagram volg ik mensen die mooie natuurfoto’s maken of prachtige avonturen met hun honden beleven. Ik volg daar geen bekendheden of iets dergelijks.
Wie ik meesterlijk vind… Lastige vraag. Het boek Alleen met de goden, van Alex Boogers, zou ik meesterlijk noemen. Een grote aanrader.

Hoe kom je aan je ideeën en met wie bespreek je ze? Wanneer weet je dat een idee goed is?

Ik weet dat iets een goed idee is wanneer het begint te bruisen in mijn hoofd. Als ik er zelf echt enthousiast over ben, en blijf, weet ik dat het goed zit. Maar ik bespreek mijn ideeën niet echt met mensen. Natuurlijk wel met mijn uitgever en redacteur, want die moeten wel weten waar ik mee bezig ben, maar dat is eenmalig, alleen aan het begin, en verder laten ze me tijdens het schrijfproces gewoon met rust. Ik leef en besta vooral in mijn hoofd.

 

Nederland heeft 1 miljoen aspirerende schrijvers – wat zou je hen aanraden?

Om een eigen stijl te ontwikkelen en niet op te geven.

Hoe sta je tegenover uitgeven in eigen beheer?

Ik zou het zelf niet doen. Maar het is voor veel mensen een manier om toch hun droom in vervulling te zien gaan, juist omdat het zo laagdrempelig is. Er gaat een stukje professionaliteit verloren als je in eigen beheer uitgeeft, alsof er een soort keurmerk ontbreekt, maar ik weet ook dat er binnen de eigen beheer wereld veel verschillende niveaus zijn. Elk boek is anders.

Je geeft ook schrijfcursussen – wat leer je je cursisten?

Ik leer ze om hun eigen stem te vinden, en om een pakkend verhaal te schrijven. Ik laat ze zien welke fouten er vaak gemaakt worden en hoe ze die kunnen omzeilen. Hoe je personages tot leven brengt. Ik probeer ze vooral te leren wat ik tijdens de tien jaar waarin ik nu schrijf zelf geleerd heb. Mijn kennis over te brengen.

 Waar schrijf je altijd en mogen we een foto zien van Judith at the office?

Ik schrijf altijd thuis, op de bank, tussen mijn honden Sandy en Yuriko in. Heel soms, als ik iets moet opzoeken of andere boeken moet raadplegen, werk ik op de grond. Op deze foto zie je mij samen met mijn oudste hond Sandy.

Welk schrijfatribuut kun jij als schrijfster niet zonder?

Pen, papier en oordoppen. Ik schrijf al mijn boeken met de hand, in schriften. Een heel karwei, vooral wanneer de hele boel moet worden overgetypt. Maar op een computer kan ik mij niet concentreren. Als ik mijn pen pak vloeit het verhaal uit me, dat is een heel fijn gevoel.
De oordoppen zijn nodig omdat ik ontzettend snel afgeleid ben en een veel te goed gehoor heb.

Kies je favo artikel van onze website and tell us why!

De doos met Prismaro Aquarelle kleurpotloden. Een doos met nieuwe potloden heeft altijd iets magisch. De geur. De potloden die allemaal nog even lang zijn. De scherpe punten. Heel mooi.

Wat zou jij nog wel eens willen uitvinden?

Een tijdmachine.

Aan wie mogen we het interview stokje doorgeven en welke schrijver/schrijfster (in NL) zou je willen dat wij interviewen?

Ik weet dat Felicita Vos bezig is met het schrijven van haar nieuwe roman. Het wordt heel bijzonder. Misschien dat ze er al iets over kwijt wil…

 

Kort vraagjes with the tongue in the cheek:

 

Als ik geen schrijfster was geworden dan was ik…. dierenverzorger of vertaler geworden.

Dit maakt mij echt heel erg blij…. pizza en lange wandelingen met mijn honden.

Zonder dit kan ik absoluut niet….. mijn honden Sandy en Yuriko.

Op mijn wishlist staat…. een goede pizzeria in Rockanje, en uitgegeven worden in het buitenland.

Mijn meest ideale vakantie zou zijn…. ik verheug me erg op de Coast to Coast Walk die ik binnenkort ga lopen: in 2 weken het mooiste deel van Engeland doorkruisen! 25 km per dag. Ik ga hem samen met mijn wolfhond Yuriko doen. Zo’n trip is voor mij ultiem.

Als ik morgen wakker wordt dan denk ik gelijk…..waar ben ik?

Als ik actrice was dan leek ik op….. Jane Birkin.

Als ik een liedje was dan heette ik…. Help Me Make It Through The Night

Als ik een hobby was dan was ik een…. camera

 

Waar is Judith over 20 jaar….. Ik vind het moeilijk om zover vooruit te kijken. Ze zal omringd zijn door honden, dat zeker.

 

Wil jij meer weten over Judith en recensies lezen over haar fantastische boeken? Kijk dan op Judith Visser, echt zo mooi!

Deel dit artikel: