Altijd inspiratie!

Geplaatst op 27 april 2019

Inspiratie is intelligenter dan wat ik zelf bedenk!

Saskia Chatillon heeft het boek Rust – Het geheim van een stiller hoofd geschreven, dat op 9 mei gepubliceerd wordt  en waar wij bij Writing Girl RAZEND nieuwsgierig naar zijn. Want ons hoofd staat nooit stil, we moeten (jaja) veel taakjes van ons to do lijstje afvinken, ons sociale leven bijhouden, iets met werk doen, kinderes (op)voeden, leuke partner zijn en arrrrggggh! Het boek geeft praktische tips en inzichten om meer rust te ervaren tijdens je drukke dag. En Saskia is al lang een pro, ze geeft trainingen innerlijke rust en intuïtie en daarnaast is zo ook blogger en medium. Ze deelt met ons haar schrijftips, do’s and don’ts en geeft praktische tips voor meer rust.

 

Het meeste van wat ik schrijf, is niet van mij. Dat klinkt misschien gek, maar ik hoor en voel de zinnen als inspiratie binnenkomen. Het voordeel is dus dat er altijd wat te schrijven is, maar ik moet er wel wat voor doen. Ik mediteer elke dag en zorg voor een rustiger hoofd, zodat er ook ruimte is voor de inspiratie om binnen te komen.

 

Wat is schrijf is eigenlijk voor mijn jongere zelf. Degene die nog zo zocht naar wie ze was, waarvoor ze hier was en wat ze echt wilde. Ik ontmoet nog veel mensen die nu nog zo in het leven staan. De drang tot verdieping heb ik altijd wel gehad, maar het was meestal ondergesneeuwd onder onzekerheid en gericht zijn op anderen.

 

Vanaf dat ik kon lezen, wilde ik al schrijven. Nu, ruim veertig jaar later, heb ik pas echt mijn stem gevonden. Er was eerst kennelijk nog levenservaring en 17 jaar spirituele studie voor nodig. En nu ga ik ook niet meer stil zijn, want er moet nog zoveel uit en er zijn nog zoveel zoekers op de wereld. Graag help ik mee om ze mogelijk tot vinders te maken van innerlijke rust en intuïtie.

 

Op mijn zesde schreef ik mijn eerste verhaaltjes, maar toen ik later maar magere zesjes voor mijn opstellen kreeg, verloor ik mijn zelfvertrouwen. Ik bleef wel voor mezelf schrijven, maar meer ook niet. Eind 2017 ging ik bloggen voor het platform Online Mediteren en daardoor durfde ik na een tijdje ook wat in te sturen naar het platform Inspirerend Leven. Doordat ik daar vaste blogger werd, was de stap naar een boek kleiner.

 

Schrijven is voor mij iets dat moet. Er is een impuls, een drang, en die moet eruit. Het gaat wringen als ik het niet doe. Het voelt ook fijn; als ik schrijf zit ik in een soort flow. Bewust leg ik van tevoren mijn telefoon weg en kijk ik niet naar mijn mails of social media. Inspiratie houdt namelijk niet van afleiding, die wil gewoon lekker stromen.

 

Het heeft mijn leven veranderd, want ik ben door het schrijven een stuk zichtbaarder geworden. Bloggen helpt, maar het schrijven van een boek helemaal. Je wordt toch meer als een expert gezien, wat grappig is, want ik voel me nog precies dezelfde persoon. Iemand die ongeduldig kan zijn, soms denkt ‘ik doe maar wat’ en het spannend vindt wat anderen van het boek vinden. Maar angsten pak ik graag aan, dat leeft een stuk lichter.

Voor mezelf schrijf ik in een inspiratieboekje, dat zijn inzichten die ik bij het mediteren krijg. Die zijn doorgaans een stuk intelligenter dan wat ik zelf kan bedenken. Ook ben ik een bullet journal gestart, waarin ik plaats wat me inspireert; mooie afbeeldingen en quotes uit boeken waarvan ik iets wil leren. Eigenlijk dus eentje voor van binnen naar buiten en eentje voor andersom.

 

Mijn boek Rust – Het geheim van een stiller hoofd is geboren uit een training die ik gaf. Deelnemers waren zo enthousiast en eentje drong er flink op dat ik meer met het materiaal moest doen. De aandringer is een inspirerende dame en met haar heb ik toen om de tafel gezeten. Samen hebben we onderwerpen voor de inhoud bepaald en erna heb ik een sessie met een tekstcoach gehad. Hierna had ik een blauwdruk voor mijn boek en voorlopige hoofdstuktitels.

 

Dat heb ik later al schrijvend wel veel meer naar mezelf getrokken, maar het is een stuk makkelijker werken als je al een kader hebt. Een hoofdstuk leek me van tevoren onmogelijk lang, maar toen ik de hoeveelheid woorden terugrekende naar aantal blogs, gaf dat overzicht. Een blog is namelijk minimaal 400 woorden, een klein hoofdstuk zo’n 1500. En al schrijvend ga je daar heel snel overheen. Dat rekensommetje gaf houvast.

 

Wat ik vaak hoor van mensen is dat ze mijn teksten makkelijk leesbaar vinden en dat ik ingewikkelde dingen herkenbaar kan verwoorden. Ik houd van praktisch en ook in mijn vakgebied spiritualiteit staat bij mij altijd het hoe voorop. Ervaringsgerichte spiritualiteit vind ik essentieel, anders blijft het bij filosofie. Of erger nog: politiek, omdat iemand meent de enige wijsheid in pacht te hebben. Wijsheid is iets dat tot je komt en dan nog is het enige authentieke dat je erover kunt zeggen, dat het voor jou persoonlijk werkt. Of anderen er iets aan hebben, is een tweede. Als schrijver hoop je dat natuurlijk.

 

Schrijven gaat bij mij best snel. Een hoofdstuk schrijf ik in een of twee ochtenden. Dan ben ik nog het meest helder, ik ben namelijk meer een ochtendmens. Eraan schaven kost meer tijd en ik wil alles checken wat ik schrijf. Klopt dit, kan ik nog een ander voorbeeld vinden en wat is de wetenschappelijke bron van dat ene interessante artikel? Ik ben trots op de literatuuropgave in mijn boek, die zo lang is dat mijn uitgever opperde het online te zetten in plaats van achterin. We zijn tenslotte voor zes pagina’s met een kleiner lettertype gegaan.

 

Wat tegenviel is het eindeloos herlezen en verbeteren. Creëren ligt me beter dan redigeren. Gelukkig heb ik enorm mazzel gehad met mijn tekstcoach Nienke van Oeveren en later met mijn eindredactrice en uitgeefster Martien Versteegh. Per hoofdstuk kreeg ik feedback van mijn tekstcoach, zodat ik al schrijvend leerde hoe ik beter kon schrijven. En wat ik het moeilijkste vond, waren de wijzigingen. Het is echt waar dat een boek als een baby voor je is. Je hebt hem gedragen en gebaard en daar heb je hard voor gewerkt. Dat baby’tje klopt aan allerlei kanten voor jou.

 

Dus feedback als wisseling van alinea’s en schrappen van inhoud voelt als het armpje van je baby op een andere plek zetten. Of de wenkbrauw van je mooie kindje corrigeren. Of erger nog: de naam waar je trots op bent veranderen. Het is alsof je jouw baby laat zien en als reactie krijgt ‘Wat een apart kindje. Je kunt er beter (vul maar in) mee doen.’ Het klinkt hilarisch, maar die feedback en correcties waren echt wennen voor mij. En natuurlijk is het boek er absoluut beter van geworden. Kill your darlings en vraag daar gewoon hulp bij.

 

Wat me altijd helpt is een uitspraak van Paul Verhoeven in een interview dat ik jaren geleden las. Hij zei ‘Als ik met een project bezig ben, dan weiger ik te denken aan wat er mis kan gaan’. Het was toen in de tijd van het filmen van Zwartboek geloof ik, met de heisa over het opblazen van een boerderij waar de Betuwelijn zou komen. Ik vind het een briljante mindset, wat geen voeding geeft aan ‘wat als-scenario’s’.

 

Dat zou ik willen zeggen tegen potentiële schrijvers, er zijn altijd meer redenen om iets niet te doen dan om iets wel te doen. Begin gewoon, leer beter te worden en paniek hebben kan altijd achteraf nog. Een beetje chocola doet wonderen voor je paniek, zeg ik als chocoholic. En dan heb je mogelijk al wel mensen geïnspireerd.

 

Een schrijfster die mij inspireert is Santa Montefiore, wat een fijn interview staat er met haar op Writing Girl. Heerlijke boeken schrijft ze, om bij weg te dromen. Kate Morton is voor mij ook een heldin, ik bedoel: fin de siècle, Engelse landhuizen, intrige en romantiek; wat wil je nog meer? Ook lees ik graag boeken van en over Ramana Maharshi, een wijze spirituele leraar uit India die in 1950 overleed. Eigenlijk ben ik altijd wel met verschillende boeken bezig, bijvoorbeeld nu over bewust leiderschap en spirituele intelligentie.

 

Een Nederlandse heldin is Susan Smit. Hoe krijg je zoveel prachtigs in één persoon? Ze schrijft mooi, ziet er geweldig uit en uit ervaring weet ik dat ze aardig is. Ik stuurde haar ooit een mailtje om de bron van haar quote te achterhalen en ze reageerde zo snel en vriendelijk. Een berichtje van een Echte Schrijfster in mijn mailbox! Nu ben ik fan for life.

 

Mijn leestip is Geluk zonder voorwaarden van Michael A. Singer, dat is niet voor niets een bestseller. Hoewel het goed vertaald is, geef ik de voorkeur aan de Engelse versie, The untethered soul. Dat boek kun je tussen het lezen door als een kunstobject neerzetten. De voorkant is namelijk rustig, met een prachtige turquoise kleur en een zwart-wit foto van een rennend paard. Vrijheid en inspiratie zie ik erin, kernwoorden voor een prachtig leven.

#Altijd inspiratie, #inspiratie, #schrijftips, #praktische zaken, #rust in je hoofd.

Deel dit artikel: